De Statenfractie van de PvdA ging aan de vooravond van het zomerreces in gesprek met haar voormalig fractievoorzitter Jasper Kuntzelaers, de huidige gedeputeerde. Jasper is sinds 23 juni 2023 belast met een portefeuille waar mobiliteit en landbouw toe behoren. Een gesprek over kansen, uitdagingen en problemen van politiek en provincie. Uiteraard stond daarbij de Dalvrij Limburg Pas centraal.
Jasper, welke lessen heb je geleerd, nu je een jaar lang door de hele provincie hebt gereisd?
“Limburg is vooral erg langgerekt. Je komt er snel achter hoe groot de afstanden in onze provincie kunnen zijn, letterlijk van Eijsden tot de Mookerhei. Het aantal kilometers dat ik dagelijks afleg, is behoorlijk”
“Een meer inhoudelijke les die ik heb geleerd over Limburgers is dat de problemen vaak hetzelfde zijn, maar met een ander perspectief. Zo zijn er zorgen in een stadswijk over leefbaarheid, over de dagelijkse problemen om rond te kunnen komen. Op het platteland in de dorpen zijn die zorgen er ook, maar is de community vaak sterker en meer vervlochten dan in verstedelijkte gebieden. Als enkele boeren in een dorp besluiten te stoppen, heeft dat directe implicaties voor het verenigingsleven.”
Hoe denk je als PvdA-gedeputeerde het verschil te kunnen maken als het gaat om openbaar vervoer?
“Ik heb niet de illusie dat we veel snelle structurele veranderingen teweeg kunnen brengen in het openbaar vervoer. De dingen die we doen, hebben daarnaast vaak een financiële aard. Zo kunnen we handelen als het gaat om prijzen en zijn we bezig met de invoering van de door de Staten aangenomen Dalvrij Limburg Pas. Deze verandering hebben we gelukkig wel snel voor elkaar gekregen en die heeft een groot effect op het leven van veel Limburgers. Verder ben je afhankelijk van anderen om iets te kunnen betekenen in het streekvervoer. Tegelijkertijd ben je baas over je eigen concessie. Je hebt met Arriva één partner om je zaken zo goed mogelijk te proberen te regelen.”
Over afhankelijkheid van andere gesproken: is het moeilijk om landbouw in je portefeuille te hebben?
“De provincie is dan eerder de verbinder dan degene die het beleid maakt. Soms trek je dan ook gezamenlijk op. De Haagse plannen staan soms verder weg van de lokale samenleving. Als een aantal ondernemers tegelijkertijd stopt, heeft dat zoals gezegd ook sociale gevolgen. Limburg heeft tegelijkertijd net zoveel Natura 2000-gebieden als heel Frankrijk. Elders zijn er veel minder beschermde gebieden, maar zijn deze veel groter. Het is een complexe puzzel om te leggen waarbij je voor een groot deel afhankelijk bent van het Rijk.”
Wat kan ‘Den Haag’ leren van Limburg?
“In Limburg werken en leven we over het algemeen fatsoenlijk en respectvol samen. Het politieke klimaat is minder hard. Weliswaar hebben we enkele jaren geleden een crisis doorgemaakt als Limburgse politiek.
We hebben toen gemerkt dat we veel minder contact met collega’s hadden ten tijde van pandemie, het maakte dat in de politieke arena het politieke conflict sneller werd opgezocht. Wellicht zijn we ons daardoor bewuster van samenwerken en elkaar opzoeken. Ik gun Den Haag geen politieke crisis, maar wel het bijbehorende helingsproces en het resultaat daarvan.”
Wat kan Limburg leren van Den Haag?
“In Limburg moeten we minder doen aan kerktoren-denken, we moeten vaker als collectief optreden. Je ziet vaak dat Den Haag de belangen van Nederland in Brussel vaak anders behartigt. Je kunt een gemeenschappelijk doel hebben, ook al is dat niet in je eigen achtertuin.”
Hoe zie je de rol van de PvdA in een verrechtst politiek landschap?
“We komen van oudsher op voor de mensen die het bijvoorbeeld als ik kijk naar de Dalvrij Limburg Pas. Uit het verkiezingsprogramma van de verkiezingen voor de Tweede Kamer bleek dat ook. Ik wil zeker niet beweren dat armoede door rechtse partijen niet als een probleem wordt gezien. Maar als het aankomt op oplossingen voor dat probleem, is de PvdA de partij die niet voor niets nog steeds opkomt voor die A van de arbeider.”
