In de ochtend van 4 januari 2020 is Jan Tindemans na een ziekbed van enkele maanden gestorven.
Thuis, in zijn vertrouwde omgeving aan de Noordervaart in Nederweert. Met altijd de liefdevolle verzorging van zijn vrouw Saskia Groenewegen in zijn nabijheid.
Zoals veel twintigers van zijn generatie werd Jan in de 70-er jaren van de vorige eeuw lid van de PvdA. Dat was een doorbraak, een zoon van de in Nederweert alom gerespecteerde ‘meister Tindemans’ die zich openlijk uitsprak voor de linkse sociaal democratie.
Het had heel zeker te maken met het poltieke klimaat, met het charisma van den Uyl en de bevlogenheid van politieke kopstukken. Overal in Limburg waren er jongerenverenigingen en vormingscentra waardoor progessieve mensen zich nadrukkelijk gingen bezighouden met de politiek. Voor Nederweert was de studentenclub in die tijd zo’n uitvalsbasis. Nog steeds is dat zichtbaar in de Nederweerter samenleving.
In 1978 maakte Jan zijn entree in de gemeenteraad van Nederweert. Daarmee veranderde de politiek. Raadsbesluiten konden niet langer kritiekloos worden genomen omdat “het nu eenmaal zo was”. Hij bleef raadslid tot 1987. Ik was er bij toen hij in 1982 voorzitter werd van het gewest LImburg, “Niet lullen maar poetsen” zo schreef de Limburger onlangs. Ik herinner me meer zijn woorden “jasje uit en schouders er onder”.
Jan werd voor velen de belichaming van Maastricht-Aachen Airport. In zijn periode als gedeputeerde maar ook daarna heeft hij er zich met hart en ziel voor ingezet.
Voor Jan had een goede infrastructuur en economische bedrijvigheid een directe relatie met de sociaal democratie. Het belang van bestaanszekerheid, de zinvolheid van werk. We heten niet voor niets Partij van de Arbeid. Het provinciale “Vertrouwenspact Werkgelegenheid” als motor om in die tijd jonge mensen aan het werk te helpen kwam uit zijn koker.
Als ik Jan hoorde spreken dacht ik altijd aan de woorden van Bertolt Brecht “Zuerst kommt das Fressen und dan die Moral”. Dat was wellicht ook wel terug te voeren op zijn Midden-Limburgse achtergrond.
Minder bekend is dat Jan bij de Grensmaasdiscussies voor een geweldige kentering heeft gezorgd. In Midden Limburg had de grindwinning zich voltrokken ten koste van de aanleg van grote gaten en plassen in het landschap. Jan was degene die tegen de wil van de grindboeren in, het politiek bestuurlijke pad effende voor “alleen grindwinning op een maatschappelijk aanvaardbare wijze”. Door zijn inzet werden voor het eerst de drie begrippen veiligheid, natuurontwikkeling en grindwinning aan elkaar verbonden.
Hij was een stevige bestuurder en sterke debater, door velen gevreesd. Soms wond hij zich verschrikkelijk op maar eenmaal weer op zijn gemak klonk het steevast enigszins vilein: “Ik zal het nog één keer uitleggen”
Jan was een zeer erudiet en belezen mens, hij genoot erg van kunst en cultuur en van reizen. Ook in zijn laatste maanden van zijn leven bezocht hij -samen met Saskia- Portugal. Vanwege zijn ziekte moest de reis helaas worden onderbroken.
Jan Tindemans, Nederweertenaar, Limburger en wereldburger. Een doordouwer, bevlogen sociaal democraat, serieuze man, hard fietsend naar het Bisschoppelijk College Weert waar wij vooral gericht waren op de meisjes die naar Nederweert fietsten.
Jan was lange tijd getrouwd met Truus van Gog, de laatste jaren van zijn leven was hij verbonden met Saskia Groenewegen, op 31 juli 2019 -Jan was al ernstig ziek- traden ze in het huwelijk.
Ik heb veel van Jan geleerd en ben dankbaar dat ik hem heb gekend.
Henk Evers.
