Terwijl het Coronavirus een verlammend effect heeft op onze samenleving, werken mensen in cruciale beroepen keihard door. Soms met gevaar voor de eigen gezondheid! Deze, vaak onzichtbare, helden verdienen onze aandacht, waardering en dank. Nu nog meer dan ooit!
We spreken met Mona Slob, uitvaartverzorgster bij Monuta in regio Landgraaf-Kerkrade. Mona was 4 jaar raadslid voor de PvdA in Landgraaf.
Hoe gaat het met jou?
“Met mezelf gaat het redelijk. Ik merk wel dat deze tijd me heel erg veranderd. Ik heb noodgedwongen meer rust in mijn leven. Ik was altijd met heel veel dingen bezig en dat kan nu natuurlijk niet meer. Ik ervaar duidelijk dat ik nu meer rust heb.”
“Ikzelf ben nu een paar dagen weg en ik merk dat bij mezelf nu pas de emotie komt.”
Hoe heeft het coronavirus je werk veranderd?
“Je kunt geen huisbezoeken meer doen. Je moet alles telefonisch plannen en regelen. Je moet de band met de nabestaanden dan ook anders opbouwen. Ik probeer bijvoorbeeld de kleding van de overledene bij de nabestaanden op te halen zodat mensen me toch voor de afscheidsplechtigheid even gezien hebben. Ik merk ook dat ik af en toe moeilijker kan doorpakken. Soms merk je aan de lichaamshouding of een reactie van de nabestaanden tijdens een regelgesprek of er iets niet lekker zit bij familie en nabestaanden. Nu vallen soms tijdens de plechtigheid bepaalde dingen pas op. Ik merk dan dat ik met 15 jaar ervaring achter de rug wel dingen kan opvangen. Weet dan toch het juiste te zeggen. Maar als me dit 15 jaar geleden was gebeurt, toen ik net begon, weet ik niet of ik deze functie met zoveel passie en gevoel had kunnen uitvoeren.
Nabestaanden hebben ook een bepaald idee over hoe een uitvaart uit moet gaan zien. Dat is nu vaak anders door coronamaatregelen. Ik probeer ze daarin ook te begeleiden en ideeën aan te dragen. We bieden bijvoorbeeld streams en opnames aan. Maar vaak is dit voor ouderen mensen niet gemakkelijk. Ik bied dan ook aan om na de coronatijd iets van een herdenkingsdienst te organiseren, zodat ze toch hun moment kunnen hebben en hun verlies met meer mensen kunnen delen.
Je moet mensen ook af en toe een beetje naar de realiteit helpen. Je bent nu meer dan alleen de uitvaartverzorger. Zo hadden we laatst de uitvaart van een vrouw die overleden was aan corona. Haar man had ook corona gehad en was enkele dagen voor de uitvaart uit het ziekenhuis ontslagen. Hij had zelf het afscheid niet mee kunnen regelen en ik zag de leegte in zijn ogen. Toen ik begon te praten kwam het besef pas dat dit de laatste keer samen met zijn vrouw was. En dan het ongemak van de mensen om hem heen. Wel of niet aanraken?”
Hoe heeft het effect op jou en je collega’s?
“Soms heb ik het gevoeld dat het afscheid harder binnen komt . Ik had ook niet gedacht dat dit mij zo zou raken. Ik hoor ook van sommige collega’s dat ze er veel last van hebben. Anderen lijken daar minder last van te hebben, maar die laten hun gevoelens misschien minder zien aan hun omgeving.
Vaak sterven mensen nu heel eenzaam. Dat is moeilijk voor de mensen die het leven los moeten laten, maar zeker ook voor de nabestaanden. Ikzelf ben nu een paar dagen weg en ik merk dat bij mezelf nu pas de emotie komt. Ik kan dat tijdens uitvaarten niet altijd laten zien.
Verder mis ik het fysieke contact met nabestaanden en collega’s. Je kunt nu niet meer even een arm om iemand heen slaan. Niet bij nabestaanden en niet bij collega’s. Iets wat je als uitvaartverzorger toch nog wel eens doet.
Bij mij maakt corona meer los dan bij bijvoorbeeld mijn familie. Ik ben ook wel een beetje bezorgt over mijn eigen gezondheid. Je doet nu ook meer uitvaarten, het aantal overlijdens is wel toegenomen. Soms begeleiden we wel twee of drie uitvaarten per dag. Je komt zo toch met veel mensen in contact.”
Is er nog iets dat je ons wilt meegeven?
“Ik heb ontzettend veel respect voor mensen die nu iemand verliezen. Ook voor de families die nu alles over zich heen laten komen. Dat je ondanks alles zo veel vertrouwen in een uitvaartverzorger hebt. Verder zou ik nu niet graag in de schoenen van een politicus willen staan.”
