Kun je wat meer vertellen over je werk? Hoe is je dit in de loop der jaren veranderd?
“Ik werk bij PostNL, nu al 12,5 jaar. Daar ben ik naast postbezorger ook mentor en troubleshooter. Dat betekent dat ik nieuwe medewerkers mag begeleiden en problemen mag oplossen als die ergens ontstaan; dat gaat over heel veel verschillende zaken. Ik ben bij elkaar nu 14 jaar lid van de PvdA. Er heeft een paar jaar aan onderbreking tussen gezeten, maar vanaf 2021 ben ik weer lid geworden.”
Wat betekent de Dag van de Arbeid voor jou?
“Als mentor kom ik bij PostNL in contact met heel veel verschillende mensen; jong en oud, statushouder en geboren Nederlander, etc. Dat vind ik wel iets heel moois, dat ik daarin mensen kan verbinden, en daar moeten we in de politiek natuurlijk ook voor zorgen. De Dag van de Arbeid staat voor mij ook voor die verbinding.
De oneerlijkheid in de samenleving ben ik op het werk natuurlijk ook wel eens tegengekomen; toen ik nog bij Philips werkte heb ik me al gestoord aan het grote geld dat de directeur verdiende, vergeleken met de bedragen die ontslagen werknemers mee kregen. Uit mijn huidige rol komt het afwegen van verschillende belangen tegen elkaar natuurlijk ook terug in de politiek. Ik ben van nature een sociaal iemand, en dat vind ik ook bij werk belangrijk.”
Waarom ben je lid (geworden) van de PvdA? Wat betekent de partij voor jou?
“Van jongs af aan houd ik me al bezig met de maatschappij en de sociale zaak daarin. Dat is echt in mijn tienerjaren al ontstaan; ik maakte als 10 jaar oude jongen de oliecrisis in de jaren ’70 mee bijvoorbeeld. Op mijn 14e heeft mijn moeder ook een tijd lang in het ziekenhuis gelegen, waardoor ik met mijn zussen van 10 en 12 acht weken lang alleen thuis was. Pas toen mijn moeder weer terug was, kwam er iemand van de zorg langs om te kijken of we geen hulp nodig hadden. Dat heeft me sindsdien wel in de politiek geïnteresseerd; waarom werken bepaalde dingen eigenlijk niet?
Ik ben ook al meer dan 10 jaar lid van de vakbond, eerst CNV en nu FNV; daar ben ik inmiddels ook kaderlid. Bij PostNL heb ik een rol in de medezeggenschapsraad. Dat ligt me best goed; ik ben van nature niet zo’n jaknikker, en mensen of beleid aan de tand voelen doe ik graag. Ik heb wel wat met mensen die een beetje anders zijn, die een beetje dwars liggen. Soms is dat vervelend; maar zonder dwarsliggers bouw je ook geen spoor! Daar krijg ik gelukkig bij de PvdA ook genoeg ruimte voor, om mijn eigen ideeën aan te dragen. Wat dat betreft zijn we als partij heel democratisch.
Soms merk ik dat jongeren niet zo geïnteresseerd zijn in de politiek, die hebben zoiets van “laat dat maar aan de ouderen over”. Maar wij bepalen nu wel hun toekomst! Daarom vind ik het belangrijk voor jongeren om ook lid te worden van een partij, en zich daarin te verdiepen.”
Wat zijn de zorgen van ‘de arbeider’ anno 2024? Welke rol heeft de PvdA hierin?
“Ik vind dat we te veel naar anderen aan het wijzen zijn en te weinig bezig zijn met onszelf profileren. De PvdA is er voor alle mensen in de samenleving. Wij moeten er dus ook zijn voor de brandweerman, de politieagent, de onderwijzer. Op het moment dat die zich de dupe voelen van bezuinigingen en de broekriem moeten aanhalen, wordt het ook veel lastiger om naar de medemens om te kijken.
Maar die situatie komt door slecht beleid, niet door immigratie. Het korten van de uitkeringen en AOW treft ook de samenleving daaromheen; dat geld wordt immers niet meer uitgegeven. We zijn in dit land een beetje vergeten dat je ook mag investeren in mensen zonder daar direct financiële winst van te moeten plukken.
Ik vind dat wij als links best wat trotser mogen zijn op wat we allemaal wel bereikt hebben. Zonder links was er bijvoorbeeld geen AOW; zonder links waren er geen rechten voor vrouwen of (seksuele) minderheden, en was de afgelopen jaren de halve cultuursector afgestorven. Wij mogen best wat harder roepen voor wat voor positieve dingen we wel allemaal staan. En daar win je uiteindelijk ook de “gewone arbeider” mee terug.”
